Zuidereiland
Blijf op de hoogte en volg Liesbeth
11 Februari 2016 | Nieuw Zeeland, Dunedin
Hoi allemaal,
Ik weet dat mijn laatste blog pas een week geleden is, maar aangezien ik overmorgen op een 11-daagse tour de rimboe inga, dacht ik, ik breng jullie even op de hoogte.
In Picton was ik gebleven. Daar was het heerlijk. Ons hostel was fantastisch, en ik heb dus 1 dag van de Queen Charlotte Track gelopen. Was een heerlijke wandeling, eigenlijk begon het al met de boottocht ernaartoe, door de Marlborough Sounds, fantastisch mooi. Als ik tijd had, zou ik zo de hele track lopen. Vooral omdat je dan in van die fantastische lodges kunt overnachten. Maar goed, ik had dus maar 1 dag. Een stuk heb ik samen gelopen met een Duits meisje en een Israelische jongen, maar daar had ik op een bepaald moment niet meer zo'n zin in, dus toen ging ik op een bankje zitten en zei ik dat zij wel door konden lopen, en dat deden ze.
Het eindpunt was de Furneaux lodge waar we heerlijk konden relaxen terwijl we op de boot wachtten. Uiteindelijk zat ik samen met het Duitse meisje, de Israelische jongen en een Belgisch koppel aan tafel verhalen uit te wisselen.
's Avonds terug in Picton, bleek er een acrobatenshow met vuur te zijn in Picton, uitgevoerd door Nikki (de bazin van ons hostel) en haar kompanen. Daar zijn Sina (=Zwitsers meisje dat ik in mijn hostel in Picton had ontmoet) en ik toen samen naar toegegaan. En vervolgens hebben we gezellig een biertje gedronken. Ja, ik vond Picton echt een heel leuk, gezellig stadje.
De volgende ochtend gingen Sina en ik samen op pad. We hadden besloten om samen een poging te wagen om te liften (sorry, mam, maar we waren met zijn tweeen). We stonden nog geen 5 minuten langs de weg of een Australisch koppel pikte ons op. Ze gingen boodschappen doen in een stadje verderop en reden ons door het stadje heen, zodat ze ons weer op een goede plek konden afzetten voor een volgende lift naar Kaikoura. Die volgende lift liet wederom niet lang op zich wachten. Een aardige Kiwi, die 7 jaar geleden naar Perth was verhuisd en nu op familiebezoek was. Hij liet ons foto's zien van zijn 4 kinderen, en hij is zelfs voor ons gestopt bij een zeeleeuwenkolonie zodat we foto's konden maken. En hij is Kaikoura ingereden om ons bij de Nieuw-Zeelandse VVV (=i-Site) af te zetten.
Toen moesten Sina en ik nog een plek om te slapen regelen, na een paar telefoontjes was dat ook geregeld. Maar ja, we vonden Kaikoura niet zo leuk. Die middag hebben we wel nog een redelijk mooie wandeling gedaan, maar we wilden gewoon door. De dolfijnentours leken in Kaikoura zo massaal. Dus we besloten om de volgende ochtend meteen door te gaan naar Christchurch. En het liften was zo'n succes dat we het nog 1 keer wilden proberen. Een goede liftspot vinden, was nog wel een uitdaging, aangezien de snelweg (100km) zo ongeveer in Kaikoura begon. Maar warempel, na 45 min in de nogal brandende zon, stopte er een Suzuki, model mini, waar onze bagage en wij eigenlijk net niet bij pasten, maar we toch de deuren dicht kregen. De Suzuki was van de Indiase Joel die in Christchurch engineering studeerde, en werkte in Blenheim. De rit duurde een uur of 5, maar het was reuzegezellig met zijn drieen. We hebben een lunchstop gemaakt, en rond een uur of half drie 's middags zette Joel ons af bij ons hostel. Dus dat was wederom top.
Christchurch daarentegen was nogal triestig. We hebben de middag door de stad gelopen, en werden er echt niet vrolijk van. Vooral toen we 's avonds ergens wilden eten, en alle, echt alle eettentjes dicht waren. We hadden ons niet gerealiseerd dat het ook nog eens Waitangi day (dag dat Maori's en Engelsen een verdrag hebben gesloten, lang geleden) was. Gelukkig is er dan altijd nog de Subway, dus we hadden een heerlijke broodmaaltijd die avond.
De volgende ochtend hadden we een shuttle geboekt naar Akaroa, een plaatsje op het schiereiland vlakbij Christchurch. En dat was echt fantastisch! Van iemand in Picton hadden we de tip gekregen om naar het Onuku farm hostel te gaan, 7 km van Akaroa. We werden opgehaald door Jenna van het hostel, met 6 mensen en 7 backpacks reden we de berg op. Sina deelde haar front seat met de Engelse Chris en moest als Jenna wilde schakelen haar lijf omhoog duwen. Ik zat achterin met twee Duitse jongens en de Chinese Cindy. Maar het was maar 15 min rijden, zei Jenna. En het hostel was echt fantastisch, met uitzicht op de baai, en heel gezellig, met een campsite voor de tent van Sina.
Diezelfde middag zijn we meteen de berg opgeklommen achter het hostel, een schitterende wandeling van een uur of drie heen en terug, met zijn vieren: Sina, Chris, Cindy die zelfs de schapen in de wei fantastisch vond, en ik. De uitzichten waren fantastisch, dus de klim meer dan waard. Op de top kwamen we nog Anna tegen, een Duits meisje. Met zijn vijven zijn we teruggelopen en Sina, Anna en ik besloten samen te koken in de keuken van de campsite. Het werd een reuzegezellige avond.
De volgende ochtend gingen Sina en ik, samen met 4 anderen uit het hostel, met dolfijnen zwemmen, met de kleinste dolfijnensoort, de Hector-dolfijnen. We hebben er heel veel gezien, in het zwemmen met ons hadden de dolfijnen minder zin, maar toch was het fantastisch. En we zagen ook nog pinguins, zeeleeuwen, en het was heel cool om de wandeling die we de dag daarvoor hadden gelopen min of meer te kunnen volgen vanuit de boot.
En zo kan ik nog wel even doorgaan met fantastiche verhalen en mensen die we hebben ontmoet in het farm hostel, maar dat zou jullie maar vervelen.
Terug in Christchurch was het tijd om afscheid te nemen van Sina, althans voor even. Ik ging door naar Dunedin, zij wilde een auto kopen, een ander Duits meisje ontmoeten, misschien samen met haar verder reizen. Sina en ik gaan elkaar begin maart weer zien om mijn laatste twee weken samen de westkust te bereizen. We hebben de week samen goed afgesloten met een paar biertjes in de pub.
En nu zit ik dus in Dunedin. Tijdens de busrit hiernaartoe zat ik voorin naast de 80-jarige Warrick. Hij was op business trip naar Christchurch geweest, en we hebben de hele rit van 6 uur geanimeerd zitten praten. Uiteindelijk nodigde hij me zelfs uit om langs te komen in Roxburgh, we hebben telefoonnummers uitgewisseld, we'll see.
Dunedin is een leuke stad, met lekker eten, leuke winkels, fijne sfeer. Eigenlijk wilde ik morgen al door naar Queenstown, maar ik heb wel 20 hostels gebeld, en ze waren allemaal fully booked. Dus, ik blijf een nachtje langer in Dunedin, ga morgen de Otago Peninsula verkennen, en de street art in Dunedin bekijken. En dan dus vanuit Queenstown 11 dagen op een grote hiking trip naar heel veel plekken.
Tot later!
P.s. Ik upload even geen foto's, want er is een klein nadeeltje aan het Zuidereiland. Het internet is slecht, traag en duur.
Ik weet dat mijn laatste blog pas een week geleden is, maar aangezien ik overmorgen op een 11-daagse tour de rimboe inga, dacht ik, ik breng jullie even op de hoogte.
In Picton was ik gebleven. Daar was het heerlijk. Ons hostel was fantastisch, en ik heb dus 1 dag van de Queen Charlotte Track gelopen. Was een heerlijke wandeling, eigenlijk begon het al met de boottocht ernaartoe, door de Marlborough Sounds, fantastisch mooi. Als ik tijd had, zou ik zo de hele track lopen. Vooral omdat je dan in van die fantastische lodges kunt overnachten. Maar goed, ik had dus maar 1 dag. Een stuk heb ik samen gelopen met een Duits meisje en een Israelische jongen, maar daar had ik op een bepaald moment niet meer zo'n zin in, dus toen ging ik op een bankje zitten en zei ik dat zij wel door konden lopen, en dat deden ze.
Het eindpunt was de Furneaux lodge waar we heerlijk konden relaxen terwijl we op de boot wachtten. Uiteindelijk zat ik samen met het Duitse meisje, de Israelische jongen en een Belgisch koppel aan tafel verhalen uit te wisselen.
's Avonds terug in Picton, bleek er een acrobatenshow met vuur te zijn in Picton, uitgevoerd door Nikki (de bazin van ons hostel) en haar kompanen. Daar zijn Sina (=Zwitsers meisje dat ik in mijn hostel in Picton had ontmoet) en ik toen samen naar toegegaan. En vervolgens hebben we gezellig een biertje gedronken. Ja, ik vond Picton echt een heel leuk, gezellig stadje.
De volgende ochtend gingen Sina en ik samen op pad. We hadden besloten om samen een poging te wagen om te liften (sorry, mam, maar we waren met zijn tweeen). We stonden nog geen 5 minuten langs de weg of een Australisch koppel pikte ons op. Ze gingen boodschappen doen in een stadje verderop en reden ons door het stadje heen, zodat ze ons weer op een goede plek konden afzetten voor een volgende lift naar Kaikoura. Die volgende lift liet wederom niet lang op zich wachten. Een aardige Kiwi, die 7 jaar geleden naar Perth was verhuisd en nu op familiebezoek was. Hij liet ons foto's zien van zijn 4 kinderen, en hij is zelfs voor ons gestopt bij een zeeleeuwenkolonie zodat we foto's konden maken. En hij is Kaikoura ingereden om ons bij de Nieuw-Zeelandse VVV (=i-Site) af te zetten.
Toen moesten Sina en ik nog een plek om te slapen regelen, na een paar telefoontjes was dat ook geregeld. Maar ja, we vonden Kaikoura niet zo leuk. Die middag hebben we wel nog een redelijk mooie wandeling gedaan, maar we wilden gewoon door. De dolfijnentours leken in Kaikoura zo massaal. Dus we besloten om de volgende ochtend meteen door te gaan naar Christchurch. En het liften was zo'n succes dat we het nog 1 keer wilden proberen. Een goede liftspot vinden, was nog wel een uitdaging, aangezien de snelweg (100km) zo ongeveer in Kaikoura begon. Maar warempel, na 45 min in de nogal brandende zon, stopte er een Suzuki, model mini, waar onze bagage en wij eigenlijk net niet bij pasten, maar we toch de deuren dicht kregen. De Suzuki was van de Indiase Joel die in Christchurch engineering studeerde, en werkte in Blenheim. De rit duurde een uur of 5, maar het was reuzegezellig met zijn drieen. We hebben een lunchstop gemaakt, en rond een uur of half drie 's middags zette Joel ons af bij ons hostel. Dus dat was wederom top.
Christchurch daarentegen was nogal triestig. We hebben de middag door de stad gelopen, en werden er echt niet vrolijk van. Vooral toen we 's avonds ergens wilden eten, en alle, echt alle eettentjes dicht waren. We hadden ons niet gerealiseerd dat het ook nog eens Waitangi day (dag dat Maori's en Engelsen een verdrag hebben gesloten, lang geleden) was. Gelukkig is er dan altijd nog de Subway, dus we hadden een heerlijke broodmaaltijd die avond.
De volgende ochtend hadden we een shuttle geboekt naar Akaroa, een plaatsje op het schiereiland vlakbij Christchurch. En dat was echt fantastisch! Van iemand in Picton hadden we de tip gekregen om naar het Onuku farm hostel te gaan, 7 km van Akaroa. We werden opgehaald door Jenna van het hostel, met 6 mensen en 7 backpacks reden we de berg op. Sina deelde haar front seat met de Engelse Chris en moest als Jenna wilde schakelen haar lijf omhoog duwen. Ik zat achterin met twee Duitse jongens en de Chinese Cindy. Maar het was maar 15 min rijden, zei Jenna. En het hostel was echt fantastisch, met uitzicht op de baai, en heel gezellig, met een campsite voor de tent van Sina.
Diezelfde middag zijn we meteen de berg opgeklommen achter het hostel, een schitterende wandeling van een uur of drie heen en terug, met zijn vieren: Sina, Chris, Cindy die zelfs de schapen in de wei fantastisch vond, en ik. De uitzichten waren fantastisch, dus de klim meer dan waard. Op de top kwamen we nog Anna tegen, een Duits meisje. Met zijn vijven zijn we teruggelopen en Sina, Anna en ik besloten samen te koken in de keuken van de campsite. Het werd een reuzegezellige avond.
De volgende ochtend gingen Sina en ik, samen met 4 anderen uit het hostel, met dolfijnen zwemmen, met de kleinste dolfijnensoort, de Hector-dolfijnen. We hebben er heel veel gezien, in het zwemmen met ons hadden de dolfijnen minder zin, maar toch was het fantastisch. En we zagen ook nog pinguins, zeeleeuwen, en het was heel cool om de wandeling die we de dag daarvoor hadden gelopen min of meer te kunnen volgen vanuit de boot.
En zo kan ik nog wel even doorgaan met fantastiche verhalen en mensen die we hebben ontmoet in het farm hostel, maar dat zou jullie maar vervelen.
Terug in Christchurch was het tijd om afscheid te nemen van Sina, althans voor even. Ik ging door naar Dunedin, zij wilde een auto kopen, een ander Duits meisje ontmoeten, misschien samen met haar verder reizen. Sina en ik gaan elkaar begin maart weer zien om mijn laatste twee weken samen de westkust te bereizen. We hebben de week samen goed afgesloten met een paar biertjes in de pub.
En nu zit ik dus in Dunedin. Tijdens de busrit hiernaartoe zat ik voorin naast de 80-jarige Warrick. Hij was op business trip naar Christchurch geweest, en we hebben de hele rit van 6 uur geanimeerd zitten praten. Uiteindelijk nodigde hij me zelfs uit om langs te komen in Roxburgh, we hebben telefoonnummers uitgewisseld, we'll see.
Dunedin is een leuke stad, met lekker eten, leuke winkels, fijne sfeer. Eigenlijk wilde ik morgen al door naar Queenstown, maar ik heb wel 20 hostels gebeld, en ze waren allemaal fully booked. Dus, ik blijf een nachtje langer in Dunedin, ga morgen de Otago Peninsula verkennen, en de street art in Dunedin bekijken. En dan dus vanuit Queenstown 11 dagen op een grote hiking trip naar heel veel plekken.
Tot later!
P.s. Ik upload even geen foto's, want er is een klein nadeeltje aan het Zuidereiland. Het internet is slecht, traag en duur.
-
11 Februari 2016 - 13:01
Marlies:
Hallo Liesbeth,
Langzamerhand begin ik een beetje jaloers te worden!
Wat een mooie verhalen.. En dat liften: als je met meerdere mensen instapt, heb ik er niet zo'n moeite mee, maar liever niet alleen, hè. Wel fijn, dat er zoveel backpackers onderweg zijn, je komt steeds nieuwe mensen tegen. Praat je ook weer Engels met de Duitstalige lieden?
Ik vind 't erg leuk om al je toeren te lezen. Nog veel plezier in Dunedin, ik app morgen nog. -
14 Februari 2016 - 00:50
Hanneke:
Hé Liesje!!!
Ik heb eindelijk je blogs gevonden en gelezen. Nu maar even allemaal achter elkaar.
Gaaf al die natuur! En wat leuk dat je Sina in maart weer gaat zien. Ik kan me voorstellen dat het soms gewoon wel fijn is om dingen met z'n 2en (of meer) te doen in plaats van alleen.
En ik had niet gedacht dat jij je aan dergelijke spannende kanotochten zou wagen...sportief en avontuurlijk hoor!
Wat heerlijk om alleen maar leuke en mooie dingen te doen. En dan ook nog met lekker zonnig weer :-)
Geniet er van! Maar dat doe je wel hè!?
Kissy from your sissy! -
14 Februari 2016 - 00:50
Hanneke:
Hé Liesje!!!
Ik heb eindelijk je blogs gevonden en gelezen. Nu maar even allemaal achter elkaar.
Gaaf al die natuur! En wat leuk dat je Sina in maart weer gaat zien. Ik kan me voorstellen dat het soms gewoon wel fijn is om dingen met z'n 2en (of meer) te doen in plaats van alleen.
En ik had niet gedacht dat jij je aan dergelijke spannende kanotochten zou wagen...sportief en avontuurlijk hoor!
Wat heerlijk om alleen maar leuke en mooie dingen te doen. En dan ook nog met lekker zonnig weer :-)
Geniet er van! Maar dat doe je wel hè!?
Kissy from your sissy! -
14 Februari 2016 - 00:50
Hanneke:
Hé Liesje!!!
Ik heb eindelijk je blogs gevonden en gelezen. Nu maar even allemaal achter elkaar.
Gaaf al die natuur! En wat leuk dat je Sina in maart weer gaat zien. Ik kan me voorstellen dat het soms gewoon wel fijn is om dingen met z'n 2en (of meer) te doen in plaats van alleen.
En ik had niet gedacht dat jij je aan dergelijke spannende kanotochten zou wagen...sportief en avontuurlijk hoor!
Wat heerlijk om alleen maar leuke en mooie dingen te doen. En dan ook nog met lekker zonnig weer :-)
Geniet er van! Maar dat doe je wel hè!?
Kissy from your sissy! -
14 Februari 2016 - 00:51
Hanneke:
Oeps...mijn reactie 3x geplaatst, nou dan kan je het in ieder geval niet missen ;-) -
11 Maart 2016 - 18:00
Gijs:
Een maand doen we al zonder nieuwe blog Lizzy in NZ! Waar blijven al je verhalen? We want more!!! Have fun! Gijs -
26 Maart 2016 - 22:32
DJ:
Heerlijk om alles achter elkaar te lezen xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
